Problemy, na które Autonomia stara się odpowiedzieć swoimi działaniami to m.in.:

• przemoc i dyskryminacja ze względu na płeć (przede wszystkim wobec kobiet i dziewczynek) oraz inne współwystępujące przesłanki, mająca skalę epidemii.

• nietolerancja, dyskryminacja i inna przemoc motywowana uprzedzeniami (w tym mowa nienawiści) ze względu na płeć, orientację psychoseksualną, tożsamość płciową, pochodzenie etniczne, narodowe, wiek, stopień sprawności, status społeczno-ekonomiczny, wyznanie/bezwyznaniowość i inne przesłanki,

• stereotypy i uprzedzenia, a także społeczne i kulturowe wzorce przypisywane mężczyznom i kobietom, które skutkują przemocą ze względu na płeć,

• oparcie relacji i instytucji społecznych na zasadach dominacji i podległości (władzy)

• brak powszechnej edukacji w zakresie praw człowieka, równości i niedyskryminacji, krytycznego myślenia i analizy przekazu medialnego.

• brak programów wzmacniania odwagi cywilnej w występowaniu przeciwko dyskryminacji i przemocy,

• brak i/lub nieskuteczność działań państwa, których celem jest zapobieganie dyskryminacji i przemocy

• rozproszenie siły i solidarności osób należących do grup marginalizowanych i wykluczanych

• niska świadomość dotycząca feminizmu, praw człowieka i równości płci,

• słabnące mechanizmy demokratyczne, niska świadomość i aktywność obywatelska oraz niewystarczająca współpraca między jednostkami i grupami.